وجود سیستم های اعلام حریق در هر ساختمانی، از جمله ملزوماتی است که باید حتما به آن اهمیت داده شود. هیچ ساختمانی را نمی توانید پیدا کنید که بدون داشتن سیستم اعلام حریق، بتواند پایان کار دریافت نموده و امور مربوط به اسناد آن پیش برود. تمامی سخت گیری های قانونی به این دلیل است که جان شما عزیزان حفظ شود. به منظور طراحی سیستم اعلام حریق، تیمی از کارشناسان در این زمینه امور را در دست می گیرند.
لزوم طراحی سیستم های اعلام حریق
آمار نشان می دهد که سالانه تعداد زیادی از افراد، اموال و حتی جان عزیزان خود را در سانحه آتش سوزی از دست می دهند. در مواردی که آتش سوزی در ساختمان انجام می شود، وجود سیستم اعلام حریق، به عنوان زنگ خطر عمل کرده و قبل از اینکه دیر شده و آتش پیشروی نماید، سیستم های اطفا حریق را فعال می کند. در نتیجه طراحی سیستم های اعلام حریق، در عملکرد آن ها بسیار تاثیرگذار است. لازم است این مسئله براساس استانداردهای جهانی و با استفاده از تجهیزات بسیار پیشرفته انجام گیرد تا سرعت عملکرد سیستم های اعلام و اطفا حریق بالا برود. سیستم های اعلام حریق انواع مختلفی دارند که در ادامه به معرفی دو مورد از مهمترین و پرکاربردترین آن ها خواهیم پرداخت.
طراحی سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر
همانگونه که گفته شد، هر اندازه سرعت عملکرد سیستم های اعلام حریق بالاتر باشد، سریع تر می تواند خطر آتش را هشدار داده و به دنبال آن سیستم های اطفا حریق فعال شوند. در داخل سیستم های اعلام حریق، حسگرهایی تعبیه شده است که از طریق تشخیص عامل حریق، خطر آتش سوزی را اعلام می کنند. در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر، هر کدام از این حسگرها، آدرس منحصر به فرد خود را دارند و به کمک آن ها، تابلوی کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر کدام از آن ها خواهد بود. این تابلوی مرکزی با کمک پروتکل های ارتباطی، اطلاعات به دست آمده از هر کدام از تجهیزات اعلام حریق را آنالیز نموده و نهایتا محل دقیق وجود خطر ار اعلام می کند.
طراحی سیستم های اعلام حریق متعارف
نوع دیگری از سیستم های اعلام حریق، سیستم های متعارف هستند که سالیان طولانی است در ساختمان ها مورد استفاده قرار می گیرند. تفاوتی که سیستم اعلام حریق متعارف با سیستم آدرس پذیر دارد این است که در حالت متعارف، چند حسگر که قسمتی از ساختمان را پوشش می دهند، به صورت یک مدار بهم پیوسته، به تابلوی مرکزی وصل خواهند شد. در واقع هر کدام از مدار ها، مسئول منطقه ای از ساختمان خواهد بود. آنچه که باعث می شود تغییر در وضعیت هر منطقه از ساختمان به صورت آلارم به نمایش دربیاید، تغییر مقاومت الکتریکی مدار مربوط به آن قسمت از ساختمان است.
تفاوت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارف:
براساس تعریفی که از طراحی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارف داشتیم، چند تفاوت عمده میان این دو عبارتند از:
– همانگونه که گفته شد، در سیستم آدرس پذیر، هر حسگر، آدرس خاص خود را داشته و در نتیجه به تشخیص دقیق محل حریق کمک می کند.
– نوع سیم کشی در این سیستم ها نیز متفاوت است. در سیستم متعارف، سیم کشی ستاره ای بوده و پنل در مرکز قرار دارد ولی در سیستم آدرس پذیر، تمامی تجهیزات و پنل، به صورت یک حلقه قرار می گیرند.
– درست است که سیستم متعارف هزینه کمتری دارد ولی هزینه نصب آن بیشتر خواهد بود.
کلام آخر:
طراحی سیستم های اعلام حریق از جمله مهمترین اقداماتی است که برای هر ساختمان باید انجام شود. برای این منظور باید از تیمی از مهندسین و کارشناسان کمک گرفت. نوع طراحی بسته به ساختمان، مساحت آن، احتمال بروز خطر آتش سوزی در ان و… تعیین می شود. دقت در این زمینه، امنیت ساختمان را نسبت به آتش سوزی بالا می برد.